یازده

میم عزیز

در این روز بارانی برایت خوشبختی آرزو میکنم

میتوانم آرزو کنم بمیری تا دیگر اذیت نکنی،میتوانم آرزو کنم مریضی های سخت بگیری تا دیگر فکرت در پیش ما نباشد ولی برایت خوشبختی های بزرگ،زندگی مجدد خوب و فرزندان دوباره آرزو میکنم.خوشبختی ی وسیع که یادت برود از زندگی من و خوشبختی کوچکمان که همچون دستانی دور آتشی نحیف داریم شعله ورش نگه می‌داریم.این تنها راه رها شدن از بدی های تو و حرف های ازاردهنده و دردسرهایی ست که میخواهی درست کنی.برایت خوشبختی ی وسیع آرزو میکنم عزیز.هر چند نه مرامت نه مسلکت و نه هیچ چیز دیگرت را میپسندم ولی این تنها راه آرامش گرفتن تو و البته آرامش گرفتن ما از تو می‌باشد.

امضا : سین

پ.ن: داشتم فکر میکردم که روزی که دادگاه داره ف و تو یه شهر دیگست،دوتایی بریم و حال کنیم و کیف کنیم و یا سه تایی.تا کور شود هر آن که نتواند دید:)دیشب داشتم براش حرف میزدم ساکتم کرد.جقدر نیاز به حرف زدن با دکتر الف دارم.این دردسرا برای چیه؟مشکلات با خانواده خودم؟اذیتای میم؟این ناراحتی ها سر قرمزه؟پس یعنی من خیلی باید خیلی قوی باشم تا حس بدم از بین نره راجع بهش.این دردسرا حاصل کدوم انتخابمه؟حاصل عشق؟چه عشق پرمرارت بدسگالی!عشقی که خودش پا رو نابودی خودش گذاشته و ما باید مدام تلاش کنیم تا زنده نگهش داریم.